Háblame de otros mundos, llévame hasta su escondite y muéstrame como se ve el mundo desde allí.
En la distancia quizás no vea cómo los grandes edificios se abren entre un espeso y lóbrego celaje, mientras las calles tosen de impaciencia y las personas enferman, ciegas, sordas, afónicas… incapacitadas para sentir.
Sobre un mar de ilusiones, yaciendo entre palabras, pintaremos escenarios nuevos, nos vestiremos de optimismo bailando al filo del precipicio.
No estamos locos, no, ¿te ríes?, he ahí el antídoto para el padecimiento de este siglo.
Udazken Koloretan – Benito Lertxundi – Piano Cover
Lapiko zaharra sukaldean dago, barruan porrusalda. Arnas sakon hartuz gero, postre gozoren baten usaina ere sumatu daiteke. Etxea isiltasunean murgilduta dago, baina erosoa da, epela da. Jostaulirik ez dagoenez, amamak trapu zahar batekin egin dizu panpina; eta jolasteaz aspertu zareenan galdetu diozu:
—Amama, zer zabiltza?
—Borrokan.
—Borrokan? Noren aurka.
Aiderazi diozu izututa «Norekin borrokatu ote da amama»